ویکی پدیا : آدامْس نوعی جویدنی مصنوعی است که برای تازه کردن دهان یا بوبَری یا سرگرمی و مزیدن به کار می‌رود. در قدیم به گونه‌ای آدامس رایج در ایران سَقِّز گفته می‌شد. نام آدامس تلفظ نادرستی است از مارک آدمز (Adams) که بر روی سقزهای وارداتی اولیه به ایران دیده می‌شد. این آدامس‌ها توسط توماس آدامز آمریکایی تولید شده‌بود که از نخستین سازندگان آدامس‌ها به شکل امروزی بود. وی آدامس تولیدی خود را سقز جویدنی نیویورکی آدمز (به انگلیسی: Adams New York Chewing Gum) نام گذاشت. پیشینهٔ آدامس‌های امروزی به دهه ۱۸۶۰ میلادی بازمی‌گردد، هنگامی که ماده‌ای به نام چیکله (chicle) تولید شد. در قدیم صمغ به دست آمده از قطران پوست درخت غان را می‌جویده‌اند. پارافین هم یک پایه آدامس رایج دیگر بود، گرچه نمی‌توان آن را تا زمانی که در دهان گرم و مرطوب شود، جوید. مواد تشکیل دهنده آدامس عبارت اند از پایه آدامس (۳۰٪)، شیرین‌کننده‌ها (۵۹٪)، شیرین‌کننده‌های قوی (۰٫۵٪)، نرم‌کننده‌ها (۲٪)، شیره ذرت (۱۰٪)، طعم‌دهنده‌ها (۴٪)، اجزاء فعال (۵٪) و رنگ‌های غذایی و رنگ‌های خوراکی. آدامس‌های ویژه: ۱- آدامس نیکوتین دار ۲- آدامس بادکنکی ۳- آدامس‌های حاوی ویتامین‌ها که ویژهٔ کودکان تهیه می‌گردد. برای مطالعه بیشتر در مورد این موضوع ایـــنــجــا را کلیک کنید.

 

کندو : آدامس خشبوکننده دهان بوده و محیط آن را تازه می کند همچنین می تواند در هنگام رانندگی از خواب آلودگی و به خواب رفتن راننده جلوگیری به عمل آورد. آدامس را همیشه بعد از غذا بجوید این عمل هم به گوارش بهتر غذا کمک کرده و هم دهان را خوشبو می کند. پس از جویدن آدامس حتما مسواک زده و آن را در لای یک کاغذ پیچیده و دور بیاندازید. آدامس را هرگز در خیابان نیندازید.