نکات بیشتر در مورد این محصول : 

ویکی پدیا : پیاز خوراکی، یکی از قدیمی‌ترین سبزیها در دنیا و ایران است که خاستگاه آن در ایران و افغانستان ذکر کرده‌اند. این محصول سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کشت می‌شده‌است و بر اساس برخی اسناد کارگرانی که در ساختن اهرام مصر فعالیت می‌کرده‌اند از پیاز به عنوان غذای اصلی استفاده می‌کردند. پیاز به خانواده آلیاسه (Alliaceae) متعلق است و گیاهی است دو ساله با رشد بوته‌ای ضعیف، برگ‌های استوانه‌ای شکل توخالی که در سال اول با توجه به طول روز مورد نیاز خود تشکیل سوخ (Bulb) داده و در سال دوم با کشت سوخها و پس از ظهور ساقه (های) گل دهنده و چترها تولید بذر می‌نماید. مهم‌ترین فاکتورهای محیطی موثر در تشکیل سوخ درجه حرارت و طول روز است و بر این اساس ارقام پیاز به سه گروه شامل ارقام روز بلند، روز متوسط و روز کوتاه تقسیم بندی می‌شوند. اهمیت این موضوع در تعیین زمان مناسب کاشت است به طور مثال برای کاشت ارقام روز بلند مانند قرمز ایلخچی به طور معمول فروردین ماه اقدام به کاشت می‌شود.این محصول از نظر ارزش غذایی به دلیل دارا بودن قندها، ویتامین‌ها به ویژه و ویتامین ث، مواد معدنی بخصوص کلسیم، فسفر و پتاسیم دارای اهمیت است. از سوی دیگر به دلیل داشتن مواد آنتی بیوتیک پیاز از جنبه دارویی پراهمیت است به گونه‌ای که این محصول می‌تواند با تقویت سیستم دفاعی بدن در پیشگیری از بیماری‌ها موثر باشد. پیاز باعث آرامش می‌شود و در کاهش فشار خون و چربی خون موثر است. پیاز سرشار از گوگرد است و گوگرد موجود در آن برای ضد عفونی کردن خون، شش‌ها و برطرف کردن آسم، ورم گلو و برونشیت موثر است مصرف پیاز موجب تقویت غذه اشکی و گوارشی می‌شود. پیاز دارای آنتی بیوتیک است که خون و مجاری تنفسی را ضد عفونی می‌کند، پیاز در درمان بسیاری از بیماری‌ها از جمله بیماری‌های کلیوی، مثانه، ورم ساق‌ها، پروستات و رماتیسم مفصلی موثر است، همچنین مصرف پیاز باعث آرامش افراد می‌شود، پایین آورنده فشار خون و کاهش دهنده چربی خون است. عمده تولید پیاز ایران در شهر قهدر یجان در استان اصفهان صورت می‌گیرد متوسط برداشت در این شهر هکتاری ۱۰۰ تن است. پیاز به طور کامل از فعالیت مضر چربی برای ایجاد لخته در خون جلو گیری می‌کند. در واقع خوردن نصف تا یکپیاز متوسط در روز می‌تواند اثرات آسیب زای چربی برای لخته شدن خون را برطرف کند.