ویکی پدیا : آلبالو (فارسی شرقی:آلوبالو) نام درخت و میوه‌ای است بومی جنوب غرب آسیا و اروپا با (نام علمی: Prunus cerasus). میوه آن ترش مزه و سرخ رنگ است. بلندی درخت آن ۳ تا ۱۰ متر است. صد گرم آلبالو ۱۶ گرم مواد قندی، ۰/۸۵ گرم پروتئین و ۸/۶ کالری دارد. بعلاوه صد گرم آن حدود ۵۰ میلی گرم کلسیم، ۲۰ میلی گرم فسفر، ۱ میلی گرم آهن، ۴۰۰ واحد بین‌المللی ویتامین آ، ۰/۱۴ میلی گرم تیامین، ۰/۱۲ میلی گرم ریبوفلاوین، ۵ میلی گرم ویتامین C و نیز مقداری سدیم، منیزیم، پتاسیم، مس، روی و املاح دیگر دارد. برای آلبالو خواص زیادی ذکر کرده‌اند که از جمله می‌توان به ارزش آن در درمان التهاب کلیه، ناراحتیهای کبد، معده و روده و نیز بیماری‌های تبدار اشاره کرد. دم کرده آلبالو خاصیت ادرار آور داشته و از قدیم به ارزش آن توجه داشته‌اند. از آلبالو برای تهیه آلبالو پلو، اشکنه آلبالو، شربت آلبالو و ترشی آلبالو و یکی از پر طرفدارترین لیکورهای جهان «ویشنوکا» و موارد دیگر استفاده می‌شود. آلبالو برای اشخاصی که طبع گرم دارند و یا دچار حرارت و گرمی شده اند مفید است. ولی برای اشخاصی که سرد مزاج هستند مفید نمی‌باشد، مگر اینکه آن را با خوراکیهای گرم و خشک مثل ادویه جات و زعفران مصرف شود. آلبالو برای رفع حرارت و تشنگی و دفع غلظت خون و دفع صفرا مفید است. خون را صاف می کند. هرگاه آب آن را یا مربای آن را با یک دهم رازیانه مخلوط کنند، جهت دفع سنگ مثانه و حرارت مثانه و سوزش مجاری ادرار بوسیله بول بسیار نافع است. هرگاه مغر و دانه آن را خوب کوبیده و با پنجه مالش داده، و فتیله نرم از آن بسازند و در مجرای بول و ادرار بگذارند در صورت وجود جراحت و ناراحتی، آن را برطرف می سازد و ادرار بدون ناراحتی دفع خواهد شد، و شاش بند را برطرف می کند. سردی آن بیشتر از گیلاس است و برعکس گیلاس خشک است. برای افراد گرم مزاج مناسب است و حرارت صفرا را فرو مینشاند.برای افرادی که در گرما حالت تهوع پیدا می کنند مناسب است و معده آنها را تقویت میکند.افرادی که سوزش ادرار بدون عفونت دارند،با مصرف آلبالو بهبود پیدا می کنند.