ویکی پدیا : سِرکه مایع ترشی است که از اکسید شدن اتانول موجود در آب سیب، آبجو و موادی از این قبیل به دست می‌آید. معمولاً ۳ تا ۵ درصد از حجم سرکه‌ها، اسید استیک می‌باشد. البته سرکه‌های طبیعی، اسید تاتاریک و جوهر لیموی کمتری دارند. سرکه معمولی علاوه بر داشتن آنتی بیوتیکهای طبیعی ثابت شده که پس از تخمیر دارای اسید آمینه های بیولوژیک می شود، در صورتی که در سرکه مصنوعی این ماده مهم وجود ندارد. سرکه طبیعی ناظم متابولیسم بدن می باشد، چون ترشح بزاق را زیاد می کند، ترشح بزاق از نظر علم بیوشیمی، درخور مقدار زیادی مواد پروتئینی (آلبومین) دارد که غذا را بهتر حل و هضم می کند. به علاوه اختلاط سرکه با بزاق دهان دفاع دندانها را در مقابل فساد و کرم خوردگی زیاد می کند (در صورتی که تاکنون تصور می کردند چون سرکه ترش است، براد دندانها زیان آور است). پس داخل کردن آن در بعضی از خوراکیها کاملا سودمند است. سرکه محرک بدن است و برای پاره ای از داروها مثل آتروپین ضدتریاق محسوب می شود. مدتها پیش سرکه را عامل سرطان زا می دانستند، ولی در حال حاضر تا اندازه ای آنرا عامل مبارزه با مواد تولید کننده سرطان (کانسروژن) به حساب می آورند. لذا تعدادی از دانشمندان متخصص، استعمال سرکه را برای اشخاصی کهمبتلا به سرطان هستند و با استعداد ابتلاء به آن را دارند، تجویز می کنند. و این مربوط به میزان اسیدیته یا PH آن می باشد. در رژیم نمک (زیان نمک و نخوردن آن) استعمال سرکه مناسب است، چون سرکه نمک موجود در میوه ها را تحریک و زیاد نموده و از راه عرق کردن بدن خارج می نماید. و در رژیم گوشت نیز مانند بالا عمل می نماید، و فقط برای مبتلایان به بیماری کبد مناسب نیست. سرکه برای جلوگیری از چاقی و لاغری و همچنین در رژیم ضد دیابت بسیار نافع است. در رژیم روماتیسم بایستی سرکه را با انگور فرنگی سبز Cassis و عسل مخلوط کرده و میل نمایند، سرکه با داشتن مواد معدنی بسیار نافع است. معمولاً با اضافه نمودن بچه سرکه به آب سیب یا امثال آن، سرکه تهیه می‌کنند. عمل اکسید شدن را باکتری استوباکتر انجام می‌دهد. این باکتری در سال ۱۸۶۴ م. توسط لوئی پاستور کشف شد. برای طعم و مزه دادن به انواع غذاها از سرکه به عنوان نوعی چاشنی استفاده می‌کنند. در تهیه انواع ترشی هم این ماده بسیار کاربرد دارد. از سرکه در کشور چین به عنوان نوعی داروی خانگی استفاده می‌شود. معمولاً سرکه را برای جلوگیری از پخش ویروس سارس و ذات الریه مورد مصرف قرار می‌دهند. بنابراین سرکه خاصیت ضد ویروسی دارد. همان طور که می‌دانید، هیدروژن برای نابود کردن باکتری و ویروس‌های مواد غذایی پیش از نگهداری غذا در یخچال به کار می‌رود. برای تهیه افشانه‌هایی (اسپری‌هایی) که به منظور کنترل بیماری ذات الریه، معمولاً در قاره آسیا مورد استفاده قرار می‌گیرند، ۵ درصد اسید استیک و ۳ درصد هیدروژن را با هم مخلوط می‌کنند.

 

سرکه بالسامیک : سرکه بالسامیک (بالزامیکو) یک چاشنی با منشا ایتالیایی است. این نوع سرکه معطر و دارای طعم شیرین می‌باشد.