ویکی پدیا : کَرَفْس گیاهی است با نام علمی Apium graveolens. این گیاه در آشپزی کاربرد داردو ارتفاع آن تا یک متر می‌رسد. کرفس دارای مواد معدنی منیزیوم و پتاسیم می‌باشد که برای آرامش اعصاب و بیماریهای روحی نظیر (Vertigo) مفید می‌باشند. کرفس همچنین دارای مقدار زیادی ویتامینهای ک. و سی است که آنتی اکسیدان بوده، موجب کاهش تورم یاخته‌های بدن، سم‌زدایی و مبارزه با روماتیسم و بیماری‌های سرطانی می‌گردند. کرفس از معدود گیاهانی است که می‌توان آن را همزمان با میوه‌ها و گیاهان دیگر مصرف کرد و باعث دشواری در گوارش نمی‌گردد. برای نمونه با آب انگور و سیب (برای مبارزه با روماتیسم)، با زنجبیل (برای مبارزه با میگرن و سردرد) و با لیموترش (برای مبارزه با سرماخوردگی و قند بالای خون). کرفس مقدار کمی کالری ولی مقدار زیادی الیاف غذایی دارد که اگرچه گواردن کامل آنرا سخت می‌کند، اما آن را از معدود غذاهایی می‌کند که کالری منفی دارند و باعث کمبود اشتها و کاهش وزن می‌شوند. کرفس و یا تخم کرفس هم ماهیچه‌ها را منبسط می‌کنند (مانند ماهیچه‌های جداره رگ‌ها) و هم ادرارآور می‌باشند و به این واسطه کارشناسان تغذیه بر این عقیده‌اند که کرفس بهترین ماده غذایی برای مبارزه با مشکلات کلیه و مثانه، هم‌چون عفونت مجاری ادرار، نقرس (اسید اوریک بالا)، سنگ کلیه و همچنین فشار خون بالا می‌باشد. کرفس در کاهش چربی خون بسیار سودمند است.