نکات بیشتر در مورد این محصول : 

کندو : گواوا قرمز، گواوا توت فرنگی یا گواوا گیلاسی یک درخت کوچک در ارتفاع 2-6 متر و بومی منطقه آمازون در کشور برزیل است که به افتخار یک باغبان انگلیسی یه نام ویلیام کاتلی نامگذاری شده است و به معنای زره پوش است. این میوه اولین بار در سال 1825 به منظور تولید بیشتر و انبوه به جهان معرفی شد اما به خاطر نیاز به اکوسیستم محلی و استوایی خود نتوانست در سراسر جهان پرورش یابد و تبدیل به یک میوه انحصاری برای مناطق گرمسیری شد. گاه گواوا قرمز را زیتون محلی می نامند. گواوا قرمز سرشاز از آنتی اکسیدان و ویتامین ث است. همچنین خواص ضد میکرب و ضد التهاب فراوان این میوه خاص سسب می شود تا محققان در صنعت داروسازی از خواص آن بهره ببرند. گواوا قرمز سرشار کلسیم است و خاصیت های ضد پیری این میوه گرمسیری چنان است که در صنعت ساخت دارو ها وکرم های پوستی بسیار از آن استفاده می شود. 

 

ویکی پدیا : گوآوا یا امرود (نام علمی Psidium guajava) نوعی میوه گرمسیری است . گواوا  چیزی همانند به زیتون یا انار کوچک است. چرا که در بالای میوه تاجی از کاسبرگ‌ها قرار دارد. میوه آن گوشتدار است. دانه‌های آن مانند دانه‌های انگور در گوشت قرار دارد. رنگ میوه قرمز یا زرد است. میوه آن شیرین است و آن را خام یا پخته به شکل مربا و ژله می‌خورند. در مناطق جنوب ایران، به این میوه زیتون محلی نیز می‌گویند. میوهٔ گواوا در حالتی که رسیده باشد، بسیار خوشمزه و خوش طعم‌است. مزه میوه ترش و شیرین (ملس) و عطر مطبوعی دارد. از پوست میوهٔ گواوا جهت تهیهٔ سالاد و دسر بهره‌گیری می‌نمایند. مصرف میوه گواوا در مراکز تولید به گونه تازه خوری بوده، ولی در تهیهٔ ژله، مارمالاد، کنسرو، و پاره‌ای از مشروبات غیرالکلی هم کاربرد دارد. از گواوا همچنین می‌توان کرهٔ گیاهی و دوشاب تهیه کرد. از برگ گواوا در صنایع رنگ و تانن سازی به کار برده می‌شود. گواوا در زیاد کردن میزان ویتامین C ژله و مارمالاد و فراورده‌های دیگر میوه‌ها هم بکار گرفته شده دارد. ارزش اقتصادی این میوه در تهیهٔ مواد نخستین ی ژله، مارمالاد، پورهٔ گواوا است. برای مطالعه بیشتر در مورد این موضوع ایــــنــــجـــا را کلیک کنید .